Mijn achternaam is altijd al verwarrend geweest. Eritreeërs hebben bijvoorbeeld hun eigen naamstructuur. Ik zou dan Jaap Gert Gerrit heten (eigen naam, vaders naam, opa’s naam). “Maar hoe werkt jouw naam dan Jaap?”
Als je een hele rij namen kan noemen, ben je al snel familie van iemand. Dat laat verbondenheid zien. Een belangrijke waarde in de Eritrese cultuur. Dan moet je ook voor elkaar zorgen, mooi he? Maar heet mijn vader ‘Van’? Nee? Waarom heb ik dan 3 achternamen?
Of andere nieuwe Nederlanders dachten dat ik die Jaap ‘van het kamp’ was. Je weet wel, van Gavekamp. Ik ken daar ondertussen een hoop jongeren van. Of van het azc (dat wordt soms ook ‘Camp’ genoemd, denk aan een vluchtelingenkamp). Mijn werk bij Gave begon rond een asielzoekerscentrum. Dus ik ben dan gewoon Jaap, die je kent van het kamp.
Toen ik via een Iraanse vriendin een preek hoorde over de betekenis van je naam, ben ik weer anders gaan nadenken over mijn doopnaam. Ook weer zoiets verwarrends trouwens. Sommige vrienden snappen dit niet echt. ‘In je paspoort heb je een andere naam staan dan Jaap? Waarom?’
Ik maar denken dat Jacob ‘hielenlichter’ betekent. Bij de geboorte hield Jacob de hiel van zijn tweelingbroer vast. Voelde voor mij altijd negatief. Je laat iemand struikelen. Of remt de ander af, voor je eigen winst. Gelukkig zijn er landen in de wereld die een andere kijk hebben op namen. Sara uit Iran zei al “Nee hoor, je bent gewoon gericht op je doel.” Vastberaden. Als je ergens voor gaat, dan wil je dat ook bereiken. Dat is Jacob. Een doopnaam om trots op te zijn toch? Ook nog eens vernoemd naar mijn opa trouwens. Dubbel trots dus.
Iemands naam is belangrijk. Doe jij je best om de ander echt te zien? Begin dan bij de naam. Goed leren schrijven. Én uitspreken. Wat betekent jouw naam eigenlijk?