“Ja maar Jaap, hoe word ik nu goede vrienden met vluchtelingen?” De vraag kwam naar voren tijdens het uitdenken van een jongerenactiviteit. Goeie vraag ja, wanneer ben je nu vrienden met iemand?
De Eritreeërs die erbij waren, keken een beetje verbaasd. Hoezo moet je nadenken hoe je vrienden wordt met iemand? Dat doe je toch gewoon? Als je samen bent, gebeurt dit toch ook automatisch?
Cultuurverschillen zijn heel vaak niet zichtbaar, maar wel handig om te weten. Ik hoop dat er steeds meer vriendschappen ontstaan tussen vluchtelingjongeren en Nederlandse jongeren. Voor allebei is dit goed. De een bouwt zijn netwerk op, de andere ontwikkelt een betere mening. Maar hoe word je dan goede vrienden?
De Eritrese cultuur is gebaseerd op samen dingen doen. Ze brengen veel tijd met elkaar door en dan ben je dus ook vrienden. In deze cultuur zijn de mensen om je heen belangrijk. Het groepsgevoel zorgt voor andere keuzes dan die Nederlanders zouden maken.
“Ik wil graag van alles weten”, zegt een van de Nederlandse jongeren letterlijk. Dat is precies een verschil. Op het moment dat je kwetsbaar bent, geef je iets van je vertrouwen. En dat schept een band, toch? In onze eerste gesprekken gaat het dus vaak over wie je bent, wat je studeert, waar je werkt enz. Die info vinden we belangrijk, Nederlanders willen over het algemeen veel weten over iemand om vrienden te kunnen zijn. Veel vluchtelingen vinden dit nieuwsgierig. Waarom stel je zoveel vragen? En wat ga je met die informatie doen?
“Ga vooral wat leuks doen”, zeg ik dan. De Eritreeërs knikken. “Ja, gewoon samen eten. Of voetballen is ook leuk”. Ik geniet van de uitwisseling, en van de verbinding die langzamerhand gelegd wordt tussen de verschillende culturen. Gelukkig zijn er spelletjesavonden in aantocht, samen tijd doorbrengen. Dan komt die vriendschap ook wel!